arrowการเอานักเขียนรางวัลพระราชทานซีไรต์ วิมล ไทรนิ่มนวล ไปเทียบเคียง ธนาธร จึงรุ่งเรืองกิจ กับคำว่า คอมมิวนิสต์นั้น เป็นเรื่องผิดฝาผิดตัว...
แต่นั่นแหละ คำว่า คอมมิวนิสต์ กับคำว่า ทุนสามานย์ ที่คนล้าหลังเหล่านี้เคยสาดใส่อดีตนายกฯทักษิณ มันมีความหมายใกล้เคียงกัน คือคนที่ถูกตราหน้าจะต้องมีความผิดในระดับ ฆ่าคอมมิวนิสต์ไม่บาป ขับไล่ทุนสามานย์ ไม่ต้องมีเหตุผล
คนล้าหลังเหล่านี้ เหตุใดจึงหลงอีโก้ จนไร้เหตุผลหน้ามืดตมัวได้ขนาดนี้ เพราะเขาคิดว่ารางวัลพระราชทาน ทำให้เขาสูงส่งสุดยอด จนสามารถดูถูกเหยียดหยามคนอื่นได้อย่างไม่ต้องมีเหตุผล อย่างนั้นหรือ
ที่แน่ๆ เห็นได้ชัดว่า คนกลุ่มนี้ (กวีซีไรต์ล้าหลัง) ไม่ศึกษาหาความรู้ในเรื่องที่ตัวเองสำแดงความเห็นและกล่าวหาผู้อื่น
วิมล พูดถึงคอมมิวนิสต์ ในมิติ การโฆษณาชวนเชื่อของฝ่าย cia แต่มิได้ศึกษาให้ลึกซึ้งต่อไปว่า คอมมิวนิสต์ในแบบของ เลนิน และ ทร็อตสกี้ กับฝ่าย สตาลิน นั้นต่างกันอย่างไร หรือ เหมาเจ๋อตุง วัยหนุ่มกับวัยแก่ชรานั้นต่างกันอย่างไร
และคุณไม่ได้ศึกษาให้ลึกเข้าไปว่า อุดมคติคอมมิวนิสต์ ของ คาร์ล มารกซ์ นั้น แตกต่างห่างไกลจากการโปรปะกันดาของอเมริกาอย่างไร
มารกซ์บอกว่าสังคมคอมมิวนิสต์จะเกิดขึ้นหลังทุนนิยมพัฒนาสูงสุด นั่นเป็นคำพยากรณ์ จริงหรือไม่ ผมไม่รู้ แต่ที่รู้แน่ๆคือ
โลกนี้ยังไม่มีประเทศไหนเป็นคอมมิวนิสต์แท้จริง
ส่วนว่าแต่ละประเทศเขาจะเป็นอย่างไร ระบอบไหน ก็ช่างเขาเถอะ ที่สำคัญ ท่านกวีซีไรต์ผู้ปราดเปรื่องรางวัลพระราชทาน โปรดหันมามองดูระบอบสังคมกะลาแลนด์ ว่าเป็นอย่างไร
โปรดหยุดดูถูกว่า เสียงส่วนใหญ่เป็นโจร เพียงเพราะคุณรังเกียจว่าเสียงส่วนใหญ่นั้นโง่กว่าคุณซึ่งเป็นกวีพระราชทาน
โปรดรำลึกว่า เมื่อครั้งพวกคุณเริ่มต้นบนหนทางกวีนักเขียนนั้น พวกคุณก็แห่ตามกระแสวรรณกรรมเพื่อชีวิต เขียนสะท้อนชีวิตคนจน แสดงจุดยืนเคียงข้างกรรมกรชาวนาผู้ยากไร้
แต่พอเวลาผ่านไป พวกคุณซึ่งมีศักดินาพระราชทานก็กลับมาเหยียดเย้ยย่ำยีคนส่วนใหญ่ เสียงส่วนใหญ่ คือคนจน ที่ถูกระบอบสังคมวิปริตถีบส่งให้อยู่กับความ โง่ จน เจ็บ แทนที่จะช่วยเหลือเป็นปากเสียงให้พวกเขาในการต่อสู้เพื่อชีวิตที่ดีกว่า
ทำไมพวกคุณต้องเปลี่ยนไปได้ขนาดนี้ อยากเป็นศิลปินแห่งชาติพระราชทานหรือ
โคตรกระจอก
No comments:
Post a Comment